امام حسن مجتبی(ع) به‌دلیل خیانت های مكرر نفوذی‌ها حكومت را واگذار كرد

به گزارش نما ،دکتر محمد حسین رجبی دوانی استاد برجسته تاریخ اسلام در گفت و گوی اختصاصی با آدینه تهران پیرامون مقوله نفوذ در زمان ائمه اطهار (علیهم السلام) خاطرنشان کرد: موضوعی با عنوان نفوذ که مورد تاکید و تذکر مقام معظم رهبری قرار دارد عمدتا مبتنی بر دشمنان خارجی، کفار و مشرکین است که بر اساس آیات قرآن کریم که عنوان شده است«هرگز این کفار از تو راضی نمی شوند مگر اینکه تو را به تبعیت وا دارند» بر این اساس این مرام کفار بوده و به نوعی امروز هم در نظام سلطه و غرب وجود دارد.
وی افزود: زمانی که پای امریکا از ایران قطع شد و از نفوذ غربی ها کاسته شد آنها به بهانه برجام و توقف برنامه های هسته ای قصد دارند دوباره جای پایی در ایران پیدا کنند و از داخل برای ضربه زدن به انقلاب عمل کنند که با توجه به این موضوع رهبر حکیم انقلاب احساس خطر کردند و آنرا به نفوذ تعبیر کردند. با توجه به این موضوع بحث نفوذ در زمان ائمه اطهار(علیهم السلام) با چنین شرایطی متفاوت است. اگر ملاک را کفار و مشرکین در نظر بگیریم در عهد امامان کفار نیستند که قصد نفوذ داشته باشند مگر در مواردی اندک که می توان به چنین نفوذی در عصر بنی امیه اشاره کرد.
رجبی دوانی تصریح کرد: در عصر بنی امیه فردی نفوذی از طریق دولت روم یا مسیحیان متعصب آن زمان به نام «یوحنای دمشقی» به دستگاه خلافت نفوذ کرد. این فرد به بهانه تسلط به انجام امور اداری به دولتی که مدعی اسلام بود، راه پیدا کرد و علیه اسلام مطلب می نوشت. فرد دیگری به نام «سرجون رومی» هم در درباره معاویه نفوذ کرده بود و مشخص نیست که دولت روم وی را نفوذ داده یا معاویه به دلیل به کارگیری افراد بومی در اداره مستملکات پای سرجون را به امور حکومتی باز می کند. سرجون پس از مرگ معاویه و روی کار آمدن یزید وی را تشویق می کند که حاکم کوفه را عزل و عبیدالله ابن زیاد را با حفظ سمت فرمانروای کوفه کند. این دو مورد تنها موارد نفوذ کفار و مشرکین در حکومت اسلامی است.
این استاد و پژوهشگر برجسته حوزه تاریخ اسلام متذکر شد: در زمان امام حسن(ع) ایشان با کفار و مشرکین و غیرمسلمانان برخورد ندارند بلکه با افراد به ظاهر مسلمانی روبرو است که در اطراف معاویه جلوه گر شده اند. لذا نفوذ از طریق کفار مطرح نیست مگر آنکه معاویه را در خیل کفار در نظر بگیریم که در پوشش دروغین مسلمانی با موقعیتی که زمان خلفای دوم و سوم ایجاد شد در فرمانروایی شام جا خوش کرده است و تلاش داشت خلافت امام حسن(ع) را در هم بریزد.
رجبی یادآور شد: معاویه برخی از اشراف و سرشناسان قبایل کوفه که با اهل بیت (علیهم السلام) زاویه داشتند تحت نفوذ خود درآورده بود. این افراد زمان حکومت امیرمومنان(ع) به دلیل قطع شدن رانت ها و امتیازات شان شروع به سنگ اندازی در کار حکومت کردند. معاویه هم این افراد را می شناخت و به 4نفر از آنها نامه نوشت و عنوان کرد اگر امام حسن(ع) را ترور کنید جوایز فراوان دریافت خواهید کرد و مقرب حکومت خواهید شد. امام حسن(ع) این توطئه را کشف کرد اما چون آنها از افراد سرشناس بودند و همچنین سندی برای اثبات آن وجود نداشت پیگری کار با دشواری مواجه شد و امام حسن(ع) تا مدت ها زیر لباس زره می پوشید و حتی یکبار هم سوءقصدی به جان ایشان شد و نیزه ای به ایشان برخورد کرد اما زمانی که بالای سر حضرت حاضر شدند متوجه شدند که زیر لباس زره برتن دارند و توطئه بی نتیجه ماند.
این استاد دانشگاه اضافه کرد: در مقطع دیگری معاویه دو نفر را مامور کرده بود که یکی به سوی کوفه و دیگری برای ایجاد آشوب به بصره برود و با همراه کردن عثمانی ها آسایش شهر را بر هم بزند که این توطئه هم از جانب امام حسن(ع) شناسایی شد و عامل نفوذی کوفه شناسایی و اعدام شد و امام نامه ای به حاکم بصره ارسال کرد و خواستار شناسایی و اعدام عامل نفوذی شد. اما بازهم خائنین از داخل قلمرو امام حسن(ع) و حتی در پست های بالا با گرفتن رشوه ها و طمع دست یابی به موقعیت با معاویه در ارتباط هستند. زمانی که امام حسن(ع) لشکری را برای مقابله با هجوم معاویه آماده کرد پیشقراولان سپاه امام حسن 500 هزار درهم رشوه معاویه را نقداً دریافت می کنند و به امام خیانت می کنند در نهایت هم امام به دلیل خیانت های نفوذی ها با تلخ کامی با معاویه کنار آمد و حکومت را به وی واگذار کرد.